Ontdekkingen

Joooooooooooooooow!

Op het moment dat ik met dit stukje begin ben ik al een week aan het reizen en heb ik al veel geleerd. De eerste is dat al dat reizen vet vermoeiend is en dat ik dus geen tijd heb om al mijn belevenissen op mijn weblog te zetten. Vermoeiend, omdat we gemiddeld om 5 uur opstaan. (dus af en toe ook wel vroeger) De tweede is dat het internet in hostels niet optimaal is, waardoor het uploaden van de foto's veel tijd (en geld) kost.
De derde is dat ik nu elke dag zoveel beleef als de afgelopen weekenden. Twee a4-tjes per week zal dus waarschijnlijk niet genoeg zijn. Daarom zal ik maar gewoon de belangrijkste zaken noemen, en de rest mogen jullie er met de foto's vanzelf bij verzinnen. Ze zijn hier te vinden:

http://picasaweb.google.com.au/jasperov/2009_10_31AdelaideAliceSprings?authkey=Gv1sRgCKf_q8jj5Y7KzQE&feat=directlink
http://picasaweb.google.com.au/jasperov/2009_10_31AdelaideAliceSprings02?authkey=Gv1sRgCLWpk8-zmqnKFA&feat=directlink

Twee, omdat er blijkbaar iets fout is gegaan en het veel te duur is om ze opnieuw te uploaden.

Mijn vierde ontdekking is dat backpack-tours vet gaaf zijn. Voor de mensen die hier nog nooit van gehoord hebben, het idee is als volgt: We zitten met een groep van tien tot twintig mensen in een busje met een tourgids. Het is vet goedkoop, maar we slapen meestal in tenten en moeten het eten zelf bereiden. Je betaalt dus vooral voor de organisatie en expertise van de gids. En in mijn tour van Adelaide naar Alice Springs had ik meteen een goeie. Chris, een vrouw van 50, die op een boerderij in de outback was opgegroeid. Ze had dus dus veel ervaring en altijd interessante verhalen had over de natuur, cultuur en het leven in de outback.

Een ander voordeel aan backpacktours is de groep mensen die je ontmoet. Veel mensen zijn net als ik tussen de twintig en dertig en reizen in hun eentje. Maar ook met de stelletjes en oudere mensen is prima contact te leggen. En het is echt een multicultureel gezelschap, waardoor je meteen van alles leert over andere delen van de wereld. Europa, bijvoorbeeld. Zo werd ik in mijn eerste tour vergezeld door één Amerikaanse, één Engelse, twee Duitsers, vier Fransen, één Zwitser, twee Oostenrijkers, één Taiwanese en één andere Nederlander.

Ontdekking vijf: Water is hier vet zeldzaam. In het begin had ik slechts een literfles bij me, en dat was te weinig. Op zich is een liter wel genoeg voor een uur, maar je komt helaas niet elk uur een kraan tegen. Daarnaast varieert de kwaliteit van het water ontzettend per plek. Af en toe heb ik ook wel flessen met bruin water moeten vullen en drinken, bij gebrek aan beter. Door ook een twee-liter fles aan te schaffen, moet ik iets meer meesjouwen, maar kan ik in ieder geval flink inslaan, zodra we ergens schoon water hebben.

Dat ik veel moest drinken in de hitte had ik natuurlijk zelf ook al wel bedacht. Maar het blijkt dus dat je met al dat water een groot deel van je voedingsstoffen wegspoelt. Daarom schep ik dus meestal vier keer extra op. “En is vier keer dan niet een beetje overdreven?” Nou ja, normaal had ik natuurlijk al twee keer extra opgeschept. En omdat ik er nu op let dat ik wel genoeg eet, doe ik er nog maar twee porties bij. Bijkomend voordeel is dat dat ook wel weer wat werk scheelt, aangezien ik anders aan de afwas zou worden gezet.

Dan zijn we dan nu zowaar bij de eerste ontdekking over het leven in de outback. Wat me pas aan het eind opviel is dat ik gedurende de hele tocht geen woestijn heb gezien. Ik dacht altijd dat er vanwege de enorme droogte toch geen planten konden groeien. Maar ik heb echt op elk moment minstens één struik gezien (zelfs op de rotsen), en de meeste plekken waren meer groen dan rood. (de kleur van het zand, hier) Blijkbaar zijn de planten hier prima ingesteld op de droogte.

En dan nog een ontdekking over de outback, je hebt echt overal vliegen. En om één of andere reden willen ze allemaal op je gezicht zitten. Gelukkig had ik van tevoren een vliegnet gekocht. Maar op één andere reiziger na, had niemand zich hier op voorbereid. Een dag later waren we gelukkig eindelijk bij een winkel, waar iedereen ons voorbeeld volgde. Behalve Chris, stoer als ze was. Ze vond het helemaal niet erg om met een tiental vliegen op haar gezicht rond te lopen.

De negende ontdekking gaat over één van de bekendste plekken van Australie, Uluru, ook wel bekend als Ayer's Rock. Hoe hoog zouden jullie hem inschatten, kijkend naar een google-image? Zelf zat ik er met mijn 30 meter behoorlijk naast. Hij bleek maarliefst 348 meter hoog te zijn. De struiken die je op de meeste foto's onder Uluru ziet zijn dus in werkelijkheid bomen. Omdat het een heiligdom van de Aboriginals is, word het landschap prima door ze onderhouden en hebben de bomen alle gelegenheid om te groeien.

Erg mooi is dat de Aboriginals hier in tegenstalling tot was ik gewend was in Adelaide in harmonie met de blanken leven. Toen Uluru aan de aboriginals terug werd gegeven, ging dit gepaard met een 99-jaar durend lease-contract, waardoor de blanken het nog steeds als toeritische trekpleister kunnen gebruiken. Echter zijn er veel plekken afgezet, wordt er erg op gelet dat er geen puinhoop van wordt gemaakt en mag je van bepaalde erg heilige delen van de rots geen foto's maken.

Maar de interessantste plek vond ik wel het minder bekende Coober Pedy. Dit stadje is ontstaan op een plek waar opaal uit rotsen gebeiteld wordt. En het mooie is dat deze uitgehakte rotsen meteen fungeren als huizen. Niet omdat de bewoners lui zijn, maar omdat het buiten in de woestijn erg warm is. Af en toe zelfs 56 graden. In de rotsen onder de grond echter, is het altijd 20 graden. Zomer of winter, dag of nacht. En daar komt geen airco bij kijken. Daarnaast heeft het leven onder de grond nog meer voordelen. Namelijk dat je geen last hebt van lawaaierige buren, dat de muren er erg mooi uit zien en dat een huisuitbreiding geld oplevert. Het enige nadeel is dat zodra je buiten komt, de stad een enorme puinhoop is. Maar ja, dat kun je toch niet zien vanwege de enorme zandstormen.

Verder heb ik nog vet veel zaken meegemaakt, zoals een bezoek aan andere interessante rotsformaties, zoals zoutmeren, Kata Tjuta en de Kings Canyon. Daarnaast heb ik buiten geslapen en genoten van een echte Outback-BBQ met kangoeroelapjes, emoe-burgers en kameel-worstjes.

Maar ook tussen het touren door leer ik nieuwe dingen en wel over packpacker-hostels. Backpacker-hostels, zijn jeugdherbergen met geweldige voorzieningen. Zwembad, internet, wasmachines, alles. En dat voor een prijs van tussen de 20 en 30 dollars per nacht. Ik heb zelfs gehoord van een hostel van 12 dollar per nacht. Het enige nadeel is dat je geen idee hebt met welke zeven andere mensen je een kamer deelt. Maar goed, een paar oordopjes en het snurken maakt niet uit. En je spullen zullen ook niet heel snel gestolen worden, want iedereen is op reis en heeft toch geen zin om alles mee te sjouwen. Dus dan blijft het voordeel over, de contacten! Want naast je kamergenoten en je oude tourgenoten, ken je binnen de kortste keren ook de oude tourgenoten van je kamergenoten en de kamergenoten van je oude tourgenoten. Iedereen, dus!

Ondertussen ben ik de tel al helemaal kwijt, maar ik leer hier dus in ieder geval erg veel.
Als jullie dit stukje lezen ben ik waarschijnlijk al in Darwin, helemaal in het noorden van Australie. De reis van Alice Springs naar Darwin was minstens zo vet, dus daar horen jullie de volgende keer over.