De Titanenstrijd

Jooooooooooooow!

Als het goed is, zit iedereen in spanning te wachten op dit stukje. Als dit niet zo is, moet je de cliffhangers aan het eind van het vorige nog maar eens lezen. Twee dingen gedaan die ik mezelf had voorgenomen niet te doen? Ai,ai,ai. Maar de mensen die aan drugs en een aanstaande langeafstandsrelatie zaten te denken kunnen weer opgelucht adem halen. Neen, het zijn iets onschuldigere bezigheden. Ik ging met een vriend van Giang naar het huis van Katie, waar nog veel meer wiskundigen waren. Tijdens het eten van de bestelde pizza's viel mijn oog al op hun Wii met Guitar Hero Set. Ik had hem zelf maar niet mee genomen om af te kicken, maar de verleiding werd me toch te veel.Let's rock!
http://picasaweb.google.com.au/jasperov/FridayNight?authkey=Gv1sRgCMbHt_Tsxa_xFA&feat=directlink

Op de foto's is mijn volgende zonde ook al te zien. Schaken? Guitar Hero is natuurlijk logisch, maar als ik ergens niet verslaafd aan ben is het wel schaken. Een half jaartje onder de sociale druk van het extern spelen, lesgeven en besturen uitkomen is de perfecte gelegenheid om eindelijk eens tot rust te komen. Hoe haal ik het dan in mijn hoofd om toch te gaan schaken?
Welnu, iedereen aanbidt Giang, vanwegehaar geniale capaciteiten. Naast de op-een-na-jongste Doctor in de wiskunde van Australie, schijnt ze ook nog eens de nummer drie gerate schaakspeelster van Australie te zijn. Maarja, geniaal en nummer drie mogen dan in haar voordeel spreken. Het blijft een vrouw, dus het leek me best een spannende pot te gaan worden. Daarnaast had ik gehoord dat ze al eens eerder met dit schaakspel had verloren, omdat niemand de stukken uit elkaar kan houden. En ik was natuurlijk flink gemotiveerd om de co-auteur van Nelly in de pan te hakken.

Ik hoorde bij Dale en Giang hoorde bij Andrew. Omdat Andrew flink beter scheen te zijn dan Dale, mocht ik iets meer voorzeggen. Daar had ik alleen op onze tweede zet al gebruik van moeten maken, aangezien Dale besloot onze koning te verzetten waarna we al meteen behoorlijk in het nadeel waren. Gelukkig wisten we even later met een eenvoudige dubbele aanval (na een zet van Andrew die nota bene voorgezegd was door Giang) een stuk te winnen. Ze besloten echter vol voor de aanval te gaan. In een vreselijk gecompliceerde stelling verloren we vervolgens een toren tegen twee pionnen, waarna we in een remise-eindspel belandden. Ondertussen waren Dale en Andrew al gestopt met spelen en was het nog tussen Giang en mij. Ik zei dat ik wel remise wou, maar dat het toch wel een plusremise voor mij was. Uiteraard wilde Giang mij mijn ongelijk bewijzen, speelde door en verloor haar dame en daarmee de pot. Yes!

Vervolgens gingen we nog even wat cricket kijken. Ik had geluk dat net de belangrijkste wedstrijd van het jaar tegen bezig was. Hoewel, geluk? Met een vijf dagen durende wedstrijd heb je natuurlijk wel iets sneller geluk dan met een voetbalwedstrijd van anderhalf uur. Maar goed, waarom zo belangrijk? Nou ja, Australie heeft geen buurlanden, dus een sportrelatie als Nederland-Duitsland bestaat hier niet. Maar Australiers zijn, als afstammelingen van Engelse gevangenen, natuurlijk wel erg gebrand om hun vroegere overheersers te verslaan. Helaas leken de 'Poms' voor het eerst in zeven jaar de 'Convicts' te gaan verslaan. Of dit ook daarwerkelijk gebeurd is weet ik niet. Daar had ik nog een paar dagen langer voor moeten kijken.

De dag daarna was het weer feest. En wel Matthews verjaardag. Er kwam een stel vrienden op bezoek, maar als echte burgers gingen ze om 22 uur al weer naar huis. Hoewel, ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat veel mensen in Nederland zo vroeg van een verjaardag naar huis gaan. Nou ja. Wel mooi was hoe blij Matthew met mijn cadeau was. Hij heeft een grote verzameling DVD's waarvan een aantal met Engelse acteurs zijn, aangezien zijn ouders Engels zijn. Toen ik in de winkel 'a fish called Wanda' zag liggen en vervolgens zijn gigantische verzameling zorgvuldig controleerde bleek hij hem echt nog niet te hebben. Een week later (vaker gaan we niet) lag hij er nog steeds. Perfect! Toen ik het aan hem gaf, zag ik aan hem hoe ontroerd hij was (echt waar) dat zo'n toepasselijk cadeau had weten te vinden.
En dan nog zondag. Giang had me uitgenodigd om bij haar te komen eten. Ik had me al helemaal verheugd op haar Vietnamese specialiteiten, toen bleek dat haar Duitse huisgenote kookte. Dat was op zich wel ook wel lekker, maar toch een beetje te gewoontjes. Nou ja. Het was in ieder geval wel gezellig. Het bleek dat Giang’s huisgenote ooit tweede in haar leeftijdsklasse was bij een Duits schaakkampioenschap. Omdat Giang ook niet de minste was, leek het me wel een goed plan om opdrachtschaak te introduceren. Giang had meteen de smaak te pakken. Al op de eerste zet begon ze met bluffen door een rondje om de tafel te rennen. Helaas voor haar had ik best een goede read. Ik had namelijk zelf het kaartje ‘ren een rondje om de tafel terwijl je tegenstander nadenkt’. De tweede zet speelde ik dus à tempo, ik haalde haar in en won op zet twee!
Jasper 2 – Giang 0

Verder besloot Giang mij uit te dagen om mee te doen aan een hardloopwedstrijd van het Centrum naar het strand, binnenkort, dus ik voelde de 3-0 ook al aankomen. Echter, vlak voor de filmquizavond gingen we even wat te eten fixen bij de Kentucky Fried Chicken, waar Giang de stand toch wel aan het gelijk trekken was. Ondanks de negen jaar die ze in Australie woont, had ik toch wel het idee dat het met mijn Engelse taalvaardigheid iets beter gestald was. Echter, de jongen achter de balie leek niet te snappen dat er ook niet-Australiers bestaan, en bleef onverstaanbaar praten. Australisch opzich is wel te doen, maar vage kipburgennamen in het Australisch zijn een heel ander verhaal. Ook toen ik hem meerdere malen vroeg wat hij bedoelde, bleef hij gewoon met hetzelfde accent zijn onverstaanbare KFC-termen herhalen. Daardoor moest Giang als tolk optreden en bleek ze in één klap zowel van Australisch als van fastfood meer te weten dan ik. Ai, 2-2.
Dan moeten we er vanavond bij de filmquiz maar achterkomen wie de titanenstrijd gaat winnen.

Verder heb ik wegens een combinatie van regen en hoofdpijn helaas te weinig meegemaakt voor twee a4tjes. Helaas. Maar ja, je moet een verhaal ook niet langer maken enkel voor de lengte, anders wordt het al snel saai.

Maar goed, volgende week dus:
De uitslag van de titanenstrijd
De rest van de filmquizavond
Mijn eerste footy-wedstrijd (als toeschouwer, dan)