Van alles wat

Jooooooooooow,

Na het geweldige avontuur van de vorige keer, heb ik het de afgelopen week iets rustiger aan gedaan. Als uitstapje kon ik kiezen uit een surfles of een magictoernooi. En zonder te verklappen welke activiteit ik heb gekozen, kan ik zeggen dat mijn merkwaaridge keus ermee te maken had dat ik om zes uur had moeten opstaan om op tijd bij een strand te kunnen zijn waar de golven hoog genoeg waren. Na deze subtiele hint is vast niemand teleurgesteld dat ik hier geen uitgebreid verslag van ga doen.

Waar ik het wel over ga hebben is een groot aantal zaken die ik ooit eens had willen noemen, maar die nooit samenhang hadden met de rest van het stukje, of niet pasten binnen de twee a4-tjes regel.
Ten eerste dan eindelijk wat ik nu allemaal gemeen heb met mijn Australische medestudenten. Naast alle overduidelijke overeenkomsten zoals wiskunde, poker, squash en guitar hero vond ik de volgende drie zaken toch wel heel opmerkelijk.

1.Voor wie het artikel over Giang nog niet had gelezen uit de vorige stukjes: http://www.unisa.edu.au/unisanews/2009/August/mainstory.asp
Waar doet de foto jullie aan denken? Wie het antwoord niet weet heeft duidelijk geen huisgenoot met alle Harry Potter DVD's. Dale wist het in ieder geval wel, dus wat liet hij me trots zien? Deze foto, gephotoshopped op 'Harry Potter and the Philosphers Stone'...met paint!

2.Volgens mij heb ik het nog in geen enkel stukje over Michael gehad, dus bij deze. Michael is net twee weken terug uit de VS en onlangs verloofd met Giang. Maar wat wat zijn karakter veel beter beschrijft is het volgende verhaal: Voordat Michael naar Amerika ging was hij met Dale ooit gaan eten bij een Fastfoodzaak, genaamd 'Country Fried Chicken'. Ze hadden kipnuggets besteld en in tegenstelling tot de Kentucky Fried Chicken kregen ze er acht in plaats van zes. Maar daar bleef het niet bij. Gewoon uit vriendelijkheid kregen ze er gratis nog twee extra. En nu komt het, ze mochten er ook nog twee proeven...nadat ze al besteld hadden. Twaalf kipnuggets voor de prijs van zes! Toen Michael echter zijn afscheidsmaaltijd voor zijn reis wilde halen was de tent echter gesloten. “Niet zo vreemd” zou je zeggen, “als ze zo makkelijk eten weggeven” Echter, toen Michael terug kwam, bleek de zaak helemaal niet failliet te zijn. Wow! En omdat onlangs de nieuweling van het jaar in de Australian Football League was verkozen, hadden Michael en Dale met een ingenieus inzetsysteem een geweldige winst van vijf Australische dollars behaald. En wat heeft dit nu met elkaar te maken? Welnu, om dit te vieren gingen we met zn allen naar de Country Fried Chicken. De foto's van deze culturele verrijking zijn hier te vinden:
http://picasaweb.google.com.au/jasperov/2009_09_18?authkey=Gv1sRgCPXT2_O2-7C0ZA&feat=directlink
Ok, weddenschappen winnen, fastfoodobsessie, dat klinkt inderdaad wel een beetje als mij. Maar de grootste overeenkomst? Michael wist dit verhaal precies zo te vertellen als ik hier doe. (op taal en persoon na dan)

3.Afgelopen week was de 'surprise birthday party' voor Kuhn. Hoewel dit een verhaal op zich is, zal ik me toch eerst maar aan de structuur van het verhaal houden en beschrijven wat ik met de Australiers gemeen heb. We gingen eten bij een Thais restaurant. Daar waren meerdere onderzoekers die ik nog niet eerder had ontmoet, waaronder Belinda. En Belinda maakte niet alleen foto's van haar eten, ze heeft een speciaal foto-ablum op facebook met uitsluitend eten. En ze heeft een camera met een speciale stand om eten te fotograferen, zodat het er nog smakelijker uitziet. Wow! Zodra ik mijn huidige camera uit mn zak laat vallen of in de wasmachine stop, neem ik er zeker één met die optie. Ik kan niet wachten!

Goed, dan nu het hele verhaal over de 'Surprise Birthday Party'. Giang had bedacht om deze te organiseren. We hadden dus een Thai besproken en Kuhn zou door zijn 'baas', Desmond, worden uitgenodigd met als smoes om iets over het werk te bespreken. Aangezien het best een eind weg was zou Giang mij een lift geven. Echter, toen het tijd was om te vertrekken bleek Giang te zijn vergeten de auto van Michael te lenen en ze had zelf nog geen auto kunnen huren zonder 'geserved' te worden voor haar maniacale gedrag op de weg. De enige oplossing was om Desmond en Kuhn om een lift te vragen. We noemden het feest niet, maar hadden het 'surprise'-gedeelte eigenlijk al opgegeven. Daardoor was het voor ons helemaal een verrassing dat Kuhn helemaal verrast was! Hij had zich geen moment afgevraagd waarom Giang en ik toevallig allebei ook in dat deel van de stad moesten zijn.

En het feest zelf was ook prima. Hoewel het eten niet zo cultureel was, was was het kwalitatief toch wel iets hoogstaander dan Country Fried Chicken. En de gesprekken gingen voor de verandering eens niet over footy, waar ik ondertussen ook al wel een keer genoeg van heb. Hoewel ik niet zoveel ervaring had als de rest met onderwerpen als welk merk vliegtuig nu het comfortabelst vliegt, of welk werelddeel nu het aangenaamst woont, vond ik het zeer interessant om te volgen. Misschien moet ik dan toch maar wetenschapper worden. Hoewel, dan moet ik wel heel veel wiskunde...Whoa, geheel toevallig weet ik zo per ongeluk alle nergens-aan-vast-te-knopen onderwerpen aan elkaar te knopen.

Wiskunde, dus. Nou vooruit, dan. Ik kan me voorstellen dat mensen toch wel willen weten hoe het nu eigenlijk met mijn opdracht staat. Nou, ik heb goed nieuws: Na acht weken heb ik het zowaar gepresteerd om eindelijk te snappen wat ik moet gaan onderzoeken! Nu heb ik maarliefst zes weken over om dit dan ook daadwerkelijk te gaan doen. Hoewel, zes? Binnenkort is er een wiskundige conferentie van een week die mijn begeleiders nuttiger vinden dan de opdracht. Oh en ik moet ook nog twee weken inplannen om het verslag te perfectioneren. Drie weken, dus. Pff, maarja, ik heb al wel twintig pagina's verslag over alle methodes die ik heb geprobeerd die achteraf toch niet zo heel toepasselijk zijn voor het probleem. Dan maar de komende drie weken hard aan de slag zodat ik in ieder geval ook nog iets kan maken dat wel werkt. Dan kan ik daarna in ieder geval op vakantie.

“Ho, vakantie zei je?” Wat een toeval, daar wou ik het net over hebben. Ik heb mijn vakantie zo goed als geboekt. Ik begin meteen het weekend dat mijn stage klaar is en ik ga eerst door de outback naar Darwin, pak daar het vliegtuig naar Cairns en reis via alle attracties via de oostkust terug. En in tegenstelling tot mijn huidige aanpak ga ik eens niet met de fiets, maar zowaar met een Tour! De tour klinkt erg veelzijdig met outback, tropisch klimaat, grote steden, camperen, surfen, zeilen, duiken en nog veel meer. En als alles lukt ben ik na 40 dagen op 12 december terug. Net te laat voor sinterklaas en mijn verjaardag, maar ruim op tijd voor kerst en nog veel meer vakantie.

Zo, dat waren dan zo'n beetje de losse eindjes. Alleen over het oefenen van een Australisch accent heb ik nergens aan vast weten te knopen, dus daar zal ik het binnenkort nog wel een keer over hebben.

Volgende week gaat over mijn nieuwe uitstapje: De City-Bay run, een gigantisch hardloopevenement. Ik heb startnummer 42780, dus ik vraag me eigenlijk af of ik uberhaupt zelf kan lopen, of dat ik gewoon over de finish geduwd ga worden. Ik ben benieuwd of ik het met mijn geringe oefening van de afgelopen twee maanden nog een beetje kan.